و لله الاسما الحسنی فدعوه بها

تعقیبات نماز ظهر :

لا اِلهَ اِلاَّ اللهُ الْعَظیمُ الْحَلیمُ، لا اِلهَ اِلاَّ اللهُ رَبُّ الْعَرْشِ الْكَریمُ، اَلْحَمْدُ للهِِ

نیست معبودى جز خداى بزرگ بردبار، نیست معبودى جز خدا پروردگار عرش، ستایش خاص خدا

رَبِّ الْعالَمینَ، اَللّهُمَّ اِنّى اَسْئَلُكَ مُوجِباتِ رَحْمَتِكَ، وَ عَزآئِمَ مَغْفِرَتِكَ،

پروردگار جهانیان است بار خدایا از تو مى خواهم آنچه باعث رحمت و وسایل حتمى مغفرت توست

وَالْغَنیمَةَ مِنْ كُلِّ بِرٍّ،وَالسَّلامَةَ مِنْ كُلِّ اِثْم،اَللّهُمَّ لاتَدَعْ لى ذَنْباً اِلاَّغَفَرْتَهُ،

و بهره اى از هر نیكى و سلامتى از هر گناهى بار خدایا هیچ گناهى برایم مگذار جز آن كه آن را بیامرزى

وَلا هَمّاً اِلاَّ فَرَّجْتَهُ، وَ لا سُقْماً اِلاَّ شَفَیْتَهُ، وَ لا عَیْباً اِلاَّ سَتَرْتَهُ، وَ لا رِزْقاً

و هیچ اندوهى جز این كه برطرف كنى و هیچ دردى جز آن كه شفا دهى و هیچ عیبى جز آن كه بپوشانى و هیچ رزقى

اِلاَّ بَسَطْتَهُ، وَ لا خَوْفاً اِلاَّ امَنْتَهُ، وَ لا سُوءً اِلاَّ صَرَفْتَهُ، وَ لا حاجَةً هِىَ لَكَ

جز آن كه فراوانش كنى و هیچ ترسى جز آن كه امانش بخشى و هیچ بدى جز آن كه بگردانیش و هیچ حاجتى كه در آن

رِضاً وَلِىَ فیها صَلاحٌ اِلاَّقَضَیْتَها،یااَرْحَمَ الرّاحِمینَ،امینَ رَبَّ الْعالَمینَ.(1)

خشنودى تو و صلاح كار من باشد جز آن كه برآورده اش كنى اى مهربانترین مهربانان اجابت فرما اى پروردگار جهانیان.

 و نیز مى خوانى:

اَللّهُمَّ اِنْ عَظُمَتْ ذُنُوبى فَاَنْتَ اَعْظَمُ، وَ اِنْ كَبُرَ تَفْریطى فَاَنْتَ اَكْبَرُ، وَ اِنْ

بار خدایا اگر گناهانم بزرگ است پس تو بزرگتر از آنهایى و اگر كوتاهیم زیاد است باز هم تو بزرگترى و اگر

دامَ بُخْلى فَاَنْتَ اَجْوَدُ، اَللّهُمَّ اغْفِرْ ]لى[ عَظیمَ ذُنُوبى بِعَظیمِ عَفْوِكَ،

بخل من ادامه دارد پس تو سخى ترى بار خدایا بزرگى گناهانم را به بزرگى عفو خود ببخش

وَكَثیرَ تَفْریطى بِظاهِرِ كَرَمِكَ،وَاقْمَعْ بُخْلى بِفَضْلِ جُودِكَ،اَللّهُمَّ ما بِنا مِنْ

و زیاد كوتاهى كردنم را به كرم آشكارت بیامرز و بخل مرا به زیادى بخششت ریشه كن ساز خدایا هر نعمتى كه

نِعْمَة فَمِنْكَ، لا اِلهَ اِلاَّ اَنْتَ، اَسْتَغْفِرُكَ وَ اَتُوبُ اِلَیْكَ.(2)

داریم از توست معبودى جز تو نیست از تو آمرزش خواهم و به سوى تو بازگردم.

 از امام صادق(علیه السلام) روایت شده است كه: امیر مؤمنان(علیه السلام) بعد از نماز ظهر مى گفت:

اَللّهُمَّ اِنّى اَتَقَرَّبُ اِلَیْكَ بِجُودِكَ وَ كَرَمِكَ، وَ اَتَقَرَّبُ اِلَیْكَ بِمُحَمَّد عَبْدِكَ

خدایا به تو تقرّب جویم بوسیله جود و كرمت و تقرّب جویم به تو بوسیله محمّد بنده

وَرَسُولِكَ،وَاَتَقَرَّبُ اِلَیْكَ بِمَلائِكَتِكَ الْمُقَرَّبینَ،وَاَنْبِیآئِكَ الْمُرْسَلینَ، وَبِكَ

و رسول تو و تقرّب جویم به تو به فرشتگان مقرّبت و پیمبران مرسلت و به خودت

اللّهُمَّ اَنْتَ الْغَنِىُّ عَنّى، وَبِىَ الْفاقَةُ اِلَیْكَ، اَنْتَ الْغَنِىُّ وَ اَ نَا الْفَقیرُ اِلَیْكَ،

خدایا تو از من بى نیازى ولى من بدرگاهت نیازمندم و بى نیاز مطلق تویى ولى من محتاج توام

اَقَلْتَنى عَثْرَتى، وَ سَتَرْتَ عَلَىَّ ذُ نُوبى، فَاقْضِ الْیَوْمَ حاجَتى، وَ لا

لغزشم را نادیده گرفتى و گناهانم را بر من پوشاندى پس در این روز حاجتم را برآور

تُعَذِّبْنى بِقَبیحِ ما تَعْلَمُ مِنّى، بَلْ عَفْوُكَ وَ جُودُكَ یَسَعُنى

و معذبم مكن بخاطر كارهاى زشتى كه از من مى دانى بلكه گذشت و جود تو فرایم گیرد

آنگاه حضرت به سجده رفت و مى گفت:

یا اَهْلَ التَّقْوى وَ یا اَهْلَ الْمَغْفِرَةِ، یا بَرُّ یا رَحیمُ، اَنْتَ

اى شایسته پرهیزكارى و اى شایسته آمرزش اى نیكوكار اى مهربان تو

اَبَرُّ بى مِنْ اَبى وَ اُمّى وَ مِنْ جَمیعِ الْخَلائِقِ، اِقْبَلْنى بِقَضآءِ حاجَتى،

نیك رفتارترى نسبت به من از پدر و مادرم و از همه خلایق بازم گردان با حاجت روا

مُجاباً دُعائى، مَرْحُوماً صَوْتى، قَدْ كَشَفْتَ اَنْواعَ الْبَلاءِ عَنّى.(3)

و دعاى مستجاب و آوازى كه مورد مهرت قرار گرفته و انواع بلا را از من دور كرده باشى.

1. مصباح المتهجّد، صفحه 61.
2. مصباح المتهجّد، صفحه 63.
3. كافى، جلد 2، صفحه 545، حدیث 1

تعقیبات نماز عصر 

1ـ اَسْتَغْفِرُ اللهَ الَّذى لا اِلهَ اِلاَّ هُوَ الْحَىُّ الْقَیُّومُ الرَّحْمنُ الرَّحیمُ،

آمرزش خواهم از خدایى كه معبودى جز او نیست زنده و پاینده وبخشاینده و مهربان

ذُوالْجَلالِ وَالاِْكْرامِ، وَاَسْئَلُهُ اَنْ یَتُوبَ عَلَىَّ تَوْبَةَ عَبْد ذَلیل خاضِع، فَقیر

و داراى جلال و بزرگوارى است، از او خواهم توبه ام را بپذیرد توبه بنده اى خوار فروتن نیازمند

بآئِس، مِسْكین مُسْتَكین مُسْتَجیر، لا یَمْلِكُ لِنَفْسِهِ نَفْعاً وَ لا ضَرّاً، وَ لا

پریشان بینوا درمانده پناهنده اى كه مالك هیچ یك از سود و زیان

مَوْتاً وَ لا حَیاةً وَ لا نُشُوراً.(1)

و مرگ و زندگى و رستاخیزى براى خود نیست.

2ـ اَللّهُمَّ اِنّى اَعُوذُ بِكَ مِنْ نَفْس لا تَشْبَعُ، وَ مِنْ قَلْب لا یَخْشَعُ، وَمِنْ عِلْم

بار خدایا به تو پناه مى برم از نفسى كه (از خواهش) سیر نشود و از دلى كه خشوع ندارد و از دانشى كه

لا یَنْفَعُ، وَمِنْ صَلاة لا تُرْفَعُ، وَ مِنْ دُعآء لا یُسْمَعُ، اَللّهُمَّ اِنّى اَسْئَلُكَ

سود ندهد و از نمازى كه بالا نرود و از دعایى كه شنیده نشود خدایا از تو خواستارم

الْیُسْرَ بَعْدَ الْعُسْرِ، وَالْفَرَجَ بَعْدَ الْكَرْبِ، وَ الرَّخآءَ بَعْدَ الشِّدَّةِ، اَللّهُمَّ ما بِنا

آسانى پس از دشوارى را و گشایش پس از گرفتارى و فراوانى پس از سختى بار خدایا هر نعمتى كه

مِنْ نِعْمَة فَمِنْكَ، لا اِلهَ اِلاَّ اَنْتَ، اَسْتَغْفِرُكَ وَ اَتُوبُ اَلِیْكَ.(2)

ما داریم از آن تو است كه معبودى جز تو نیست از تو آمرزش خواهم و بسوى تو بازگشت كنم.

3ـ از امام صادق(علیه السلام) نقل شده است كه هر كس بعد از نماز عصر هفتاد مرتبه استغفار كند، خداوند هفتصد گناه وى را بیامرزد.(3)

1. بلد الامین، صفحه 20.
2. بلد الامین، صفحه 20.
3. مصباح المتهجّد، صفحه 73.

تعقیبات نماز مغرب

شیخ در «مصباح المتهجّد» مى گوید:

پس از نماز مغرب و بعد از ذكر تسبیحات حضرت زهرا(علیها السلام) مى گویى:

1ـ اِنَّ اللهَ وَ مَلائِكَتَهُ یُصَلُّونَ عَلَى النَّبِىِّ، یا اَیُّهَا الَّذینَ امَنُوا صَلُّوا عَلَیْهِ

همانا خدا و فرشتگانش بر پیغمبر درود فرستند اى كسانى كه ایمان آورده اید درود فرستید بر او

وَ سَلِّمُوا تَسْلیماً، اَللّهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّد النَّبِىِّ، وَ عَلى ذُرِّیَّتِهِ وَ صَلِّ

و سلام كنید سلام كاملى خدایا درود فرست بر محمّد پیامبر (گرامى خود) و بر نژادش

عَلى اَهلِ بَیْتِهِ.(1)

و بر خاندانش.

2ـ سپس هفت مرتبه مى گویى:

بِسْمِ اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحیمِ، وَ لا حَوْلَ وَ لا قُوَّةَ اِلاَّ بِاللهِ الْعَلِىِّ الْعَظیمِ.(2)

به نام خداى بخشاینده مهربان و هیچ جنبش و هیچ نیرویى نیست جز به خداى والاى بزرگ.

3ـ سه مرتبه مى گویى:

اَلْحَمْدُلِلّهِ الَّذى یَفْعَلُ مایَشآءُ،وَلا یَفْعَلُ مایَشآءُ غَیْرُهُ.(3)

ستایش خاص خدایى است كه آنچه خواهد مى كند ولى غیر او آنچه را خواهد نتواند انجام دهد.

4ـ بعد از آن مى گویى:

سُبْحانَكَ لا اِلهَ اِلاَّ اَنْتَ، اِغْفِرْ لى ذُنُوبى كُلَّها جَمیعاً،

منزهى تو معبودى جز تو نیست گناهان مرا به تمامى هر چه هست بیامرز

فَاِنَّهُ لا یَغْفِرُ الذُّنُوبَ كُلَّها اِلاَّ اَنْتَ.(4)

زیرا تمامى گناهان را (كسى) جز تو نیامرزد.

5ـ آنگاه نافله مغرب را مى خوانى كه چهار ركعت است (هر دو ركعت به یك سلام) و میان نماز مغرب و نافله آن، سخن نمى گویى.(5)

مرحوم «شیخ طوسى» فرموده، روایت شده است: در ركعت اوّل بعد از حمد سوره «قل یا ایّها الكافرون» را بخواند و در ركعت دوم، سوره «قل هو اللّه احد» و در دو ركعت بعدى، هر سوره اى را خواست بخواند و در روایتى آمده است كه امام حسن عسكرى(علیه السلام) در ركعت سوم پس از حمد، آیات نخستین سوره حدید تا آیه ششم (و هو علیم بذات الصّدور) را مى خواند و در ركعت چهارم پس از حمد، آخر سوره حشر از «لو أنزلنا هذا القرآن على جبل» را تا آخر سوره تلاوت مى كرد.(6)

مستحب است در سجده آخر نوافل در هر شب، مخصوصاً در شب جمعه هفت مرتبه بخواند:

اَللّهُمَّ اِنّى اَسْئَلُكَ بِوَجْهِكَ الْكَریمِ،وَاسْمِكَ الْعَظیمِ،وَمُلْكِكَ الْقَدیمِ،اَنْ تُصَلِّىَ

خدایا از تو مى خواهم به ذات بزرگوارت و نام بزرگت و سلطنت ازلیت كه درود فرستى

عَلى مُحَمَّد وَآلِهِ، وَاَنْ تَغْفِرَ لى ذَنْبِىَ الْعَظیمَ،اِنَّهُ لایَغْفِرُ الْعَظیمَ اِلاَّ الْعَظیمُ.(7)

بر محمّد و خاندانش و بیامرزى گناه بزرگ مرا زیرا كه بزرگ را جز بزرگ نیامرزد.

6ـ پس از انجام نافله، این تعقیبات نیز وارد شده است:

الف) ما شآءَ اللهُ لا قُوَّةَ اِلاَّ بِاللهِ، اَسْتَغْفِرُ اللهَ (ده مرتبه).(8)

آنچه خدا خواهد نیرویى نیست جز به خدا از خدا آمرزش خواهم

ب) اَللّهُمَّ اِنّى اَسْئَلُكَ مُوجِباتِ رَحْمَتِكَ، وَ عَزآئِمَ مَغْفِرَتِكَ، وَ النَّجاةَ

خدایا از تو خواهم آنچه موجب رحمت و وسایل حتمى آمرزش توست و رهایى

مِنَ النّارِ وَ مِنْ كُلِّ بِلِیَّة، وَالْفَوْزَ بِالْجَنَّةِ وَالرِّضْوانِ فى دارِ السَّلامِ،

از آتش دوزخ و از هر بلا و گرفتارى و رسیدن به بهشت و خشنودى تو را در منزلگاه سلامتى

وَجِوارِ نَبِیِّكَ مُحَمَّد عَلَیْهِ وَآلِهِ السَّلامُ، اَللّهُمَّ ما بِنا مِنْ نِعْمَة فَمِنْكَ، لا اِلهَ

و همسایگى پیغمبرت محمّد كه بر او و آلش سلام باد، خدایا هر نعمتى كه ما داریم از توست معبودى

اِلاَّ اَنْتَ، اَسْتَغْفِرُكَ وَ اَتُوبُ اِلَیْكَ.(9)

جز تو نیست از تو آمرزش خواهم و به سویت توبه كنم.

7ـ پس از انجام نوافل و تعقیبات، سجده شكر به جاى مى آورى و كمترین سجده شكر آن است كه سه بار بگویى: شُكْراً شُكْراً شُكْراً ; همان طور كه در بخش سجده شكر (صفحه 1056) بیان مى شود.

8ـ از امام صادق(علیه السلام) روایت شده است كه وقتى نماز مغرب به پایان رسید بر پیشانى خود دست بكش

و سه بار بگو:

بِسْمِ اللّهِ الَّذى لا اِلهَ اِلاَّ هُوَ، عالِمُ الْغَیْبِ وَ الشَّهادَةِ، اَلرَّحْمنُ

به نام خدایى كه معبودى نیست جز او، عالم غیب و شهود، بخشاینده

الرَّحیمُ، اَللّهُمَّ اَذْهِبْ عَنِّى الْهَمَّ وَ الْغَمَّ وَ الْحَزَنَ.(10)

و مهربان خدایا از من دور كن غم و اندوه را.

نماز غفیله:

9ـ میان نماز مغرب و عشا نماز غفیله را (به نیّت قربت مطلقه) مى خوانى كه دو ركعت است و در ركعت اوّل پس از حمد، مى خوانى:

وَ ذَا النُّونِ اِذْ ذَهَبَ مُغاضِباً، فَظَنَّ اَنْ لَنْ نَقْدِرَ عَلَیْهِ، فَنادى فِى

و ذا النون (یونس) را یاد كن آن دم كه خشمناك برفت و گمان داشت بر او سخت نگیریم پس از

الظُّلُماتِ اَنْ لا اِلهَ اِلاَّ اَنْتَ، سُبْحانَكَ اِنّى كُنْتُ مِنَ الظّالِمینَ، فَاسْتَجَبْنا

ظلمات ندا داد كه معبودى جز تو نیست منزهى تو كه همانا من از ستمكاران بوده ام پس دعایش مستجاب كردیم

لَهُ وَنَجَّیْناهُ مِنَ الْغَمِّ،وَكَذلِكَ نُنْجِى الْمُؤْمِنینَ. و در ركعت دوم پس از حمد مى خوانى:

و از تنگناى غم نجاتش دادیم و این چنین مؤمنین را نجات دهیم. * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

وَ عِنْدَهُ مَفاتِحُ الْغَیْبِ لا یَعْلَمُها اِلاّ هُوَ، وَ یَعْلَمُ ما فِى الْبَّرِ وَ الْبَحْرِ، وَ ما

كلیدهاى (گنجینه هاى) غیب نزد اوست و جز او (كسى) غیب نداند و هر چه در خشكى و دریاست مى داند هیچ

تَسْقُطُ مِنْ وَرَقَة اِلاّ یَعْلَمُها، وَ لا حَبَّة فى ظُلُماتِ الاَْرْضِ، وَ لا رَطْب

برگى نیفتد جز آن كه آن را بداند و نه دانه اى در ظلمات زمین و نه تر

وَلا یابِس اِلاَّ فِى كِتاب مُبین.

و نه خشكى مگر آن كه در نامه روشن ثبت است.

پس از آن دستها را براى قنوت بالا مى برى و در قنوت مى گویى:

اَللّهُمَّ اِنّى اَسْئَلُكَ بِمَفاتِحِ الْغَیْبِ الَّتى لا یَعْلَمُها اِلاَّ اَنْتَ، اَنْ تُصَلِّىَ

خدایا از تو مى خواهم به حق كلیدهاى (گنجینه هاى) غیبى كه جز تو كسى نداند درود فرستى

عَلى مُحَمَّد وَ آلِهِ، وَ اَنْ تَفْعَلَ بى كَذا وَ كَذا.

بر محمّد و آلش و نسبت به من چنین و چنان كنى

به جاى كلمات «كذا و كذا» حاجت خود را بیان مى كنى (مثلاً مى گویى: وَ اَنْ تَرْزُقَنِى خَیْرَ الدُّنْیا وَ الاْخِرَةِ) پس از آن مى خوانى:

اَللّهُمَّ اَنْتَ وَلِىُّ نِعْمَتى، وَ الْقادِرُ عَلى طَلِبَتى، تَعْلَمُ حاجَتى، فَاَسْئَلُكَ بِحَقِّ مُحَمَّد

خدایا تویى ولى نعمت من و تواناى بر (انجام) خواسته من، خواسته ام دانى از تو مى خواهم به حق محمّد

وَآلِهِ عَلَیْهِ وَ عَلَیْهِمُ السَّلامُ، لَمّا قَضَیْتَها لى.

و آلش درود بر او و آنها باد كه حاجتم برآورى.

مطابق روایتى از امام صادق(علیه السلام) هر كس چنین كند و حاجت خود را از خدا بخواهد، خداوند حاجتش را برآورده سازد.(11)

1. همان مدرك، صفحه 98.
2. همان مدرك.
3. همان مدرك.
4. همان مدرك.
5. بحارالانوار، جلد 83، صفحه 99.
6. مصباح المتهجّد، صفحه 98.
7. همان مدرك، صفحه 99.
8. همان مدرك، صفحه 102.
9. همان مدرك.
10. كافى، جلد 2، صفحه 549، حدیث 10.
11. مصباح المتهجّد، صفحه 106 و مصباح كفعمى، صفحه 398.

تعقیب نماز عشا آیات و اذكار زیر وارد شده است:

1ـ هفت مرتبه سوره قدر.(1)

2ـ آنگاه مى خوانى:

اَللّهُمَّ رَبَّ السَّمواتِ السَّبْعِ وَ ما اَظَلَّتْ، وَ رَبَّ الاَْرَضینَ السَّبْعِ وَ ما

خدایا اى پروردگار هفت آسمان و آنچه بر آن سایه افكنده و پروردگار هفت زمین و آنچه كه بر

اَقَلَّتْ، وَرَبَّ الشَّیاطینِ وَ ما اَضَلَّتْ، وَ رَبَّ الرِّیاحِ وَ ما ذَرَتْ، اَللّهُمَّ رَبَّ

پشت خود حمل نموده و پروردگار شیاطین و هركه را گمراه كرده اند و پروردگار بادها و هرچه را پراكنده كنند اى خدا پروردگار

كُلِّ شَىْء، وَ اِلهَ كُلِّ شَىْء، وَ مَلیكَ كُلِّ شَىْء، اَنْتَ اللّهُ الْمُقْتَدِرُ عَلى كُلِّ

هر چیز و معبود هر چیز و مالك هرچیز تویى خداى تواناى بر

شَىْء، اَنْتَ اللهُ الاَْوَّلُ فَلا شَىْءَ قَبْلَكَ، وَاَنْتَ الاْخِرُ فَلا شَىْءَ بَعْدَكَ،

هر چیز تویى خداى نخست كه چیزى پیش از تو نبود و تویى خداى پایان كه چیزى پس ازتو نخواهد بود

وَاَنْتَ الظّاهِرُ فَلا شَىْءَ فَوْقَكَ، وَ اَنْتَ الْباطِنُ فَلا شَىْءَ دُونَكَ، رَبَّ

و تویى آشكار كه نیست چیزى فوق تو و تویى درون كه نیست چیزى بعد از تو اى پروردگار

جَبْرَئیلَ وَ میكائیلَ وَ اِسْرافیلَ، وَ الِهَ اِبْراهیمَ ]وَاِسْمعیلَ[(2)، وَ اِسْحقَ

جبرئیل و میكائیل و اسرافیل و خداى ابراهیم و اسماعیل و اسحاق

وَیَعْقُوبَ [وَالأَسْباطِ](3)، اَسْئَلُكَ اَنْ تُصَلِّىَ عَلى مُحَمَّد وَ آلِهِ، وَ اَنْ

و یعقوب و اسباط از تو خواهم كه درود فرستى بر محمّد وآل محمّد و مرا

تَوَلاّنى بِرَحْمَتِكَ، وَلا تُسَلِّطَ عَلَىَّ اَحَداً مِنْ خَلْقِكَ مِمِّنْ لا طاقَةَ لى بِهِ،

به رحمت خویش سرپرستى كنى و مسلط مگردانى بر من هیچ كس از خلقت را از آن كسانى كه من طاقت مقابله شان ندارم

اَللّهُمَّ اِلَیْكَ فَحَبِّبْنى، وَ فِى النّاسِ فَعَزِّزْنى، وَ مِنْ شَرِّ الشَّیاطینِ الْجِنِّ

خدایا من به تو دوستى ورزم پس دوستم دار و در میان مردم عزیزم گردان و از شر شیاطین جن

وَالاِْنْسِ فَسَلِّمْنى، یا رَبَّ الْعالَمینَ، وَ صَلِّ عَلى مُحَمَّد وَآلِهِ.

و انس محفوظم بدار اى پروردگار جهانیان و درود فرست بر محمّد و آلش

سپس آنچه دوست دارى از خدا طلب كن.(4)

3ـ آنگاه سجده شكر به جا مى آورى.(5)

4ـ در پایان، نماز وتیره (نافله عشا) را مى خوانى(6) (چگونگى آن در آداب نماز عشا، صفحه 1015 گذشت).

1. مصباح المتهجّد، صفحه 109.
2. آنچه داخل پرانتز است، در بحارالانوار، جلد 83، صفحه 128 آمده است.
3. آنچه داخل پرانتز است، در بحارالانوار، جلد 83، صفحه 128 آمده است.
4. بلدالامین، صفحه 31.
5. مصباح المتهجّد، صفحه 113.
6. همان

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: